Médecins de la Grande Guerre

Une famille, deux destins et un hommage aux mitrailleurs de Criel-sur-Mer.

point  Accueil   -   point  Intro   -   point  Conférences   -   point  Articles

point  Photos   -   point  M'écrire   -   point  Livre d'Or   -   point  Liens   -   point  Mises à jour   -   point  Statistiques


Une famille, deux destins et un hommage aux mitrailleurs de Criel-sur-Mer.

Premier régiment de Carabiniers.Mon grand-père est dans la première rangée debout, le quatrième à partir de la gauche avec la main du soldat immédiatement à sa gauche sur son épaule droite. (Photo Françoise Faulkner)

A l’hôpital l’Océan. (Photo Françoise Faulkner)

Charles (Karel) Geudens. (Photo Françoise Faulkner)

Jean-Louis Geudens. (Photo Françoise Faulkner)

La tombe temporaire de Charles (Karel) Geudens avec ses parents (Theresia de Gruyter au centre et Joseph Geudens à droite). (Photo Françoise Faulkner)

A la Fraternelle des anciens carabiniers d’Anvers. Mon grand-père est dans la deuxième rangée, quatrième à partir de la gauche. (Photo Françoise Faulkner)

Les combattants à Anvers. La croix indique l'emplacement de Jean-Louis Geudens avec son imper sous le bras. (Photo Françoise Faulkner)

Criel sur Mer.

Criel sur Mer.

Criel sur Mer.

Criel sur Mer.

Criel sur Mer.

Criel sur Mer.

Criel sur Mer.

Photo d'une cérémonie qui a eu lieu à Bourg-Léopold le 12 octobre 1978, probablement à l'occasion du 60ème anniversaire de la fin de la guerre. Mon grand-père Jean-Louis Geudens est le deuxième en partant de la gauche. (Photo Françoise Faulkner)

Photo de mon grand-père prise une quinzaine de jours avant son décès en novembre 1983 où il porte fièrement une décoration. (Photo Françoise Faulkner)

Carré des Belges au cimetière de Criel sur Mer. (Photo Dr P. Loodts)

Noyon Maurice, 1881 - 1916. (Photo Dr P. Loodts)

Morren Pieter, 1890 - 1916. (Photo Dr P. Loodts)

Lebeau Louis, 1892 - 1917. (Photo Dr P. Loodts)

Vanderbeken Gustaaf, 1897 - 1917. (Photo Dr P. Loodts)

Verheyen Albrecht, 1895 - 1918. (Photo Dr P. Loodts)

Delhaye Arthur, 1888 - 1918. (Photo Dr P. Loodts)

Belien Théodorus, 1891 - 1918. (Photo Dr P. Loodts)

Monument du cimetière militaire de Champion. (Photo F. De Look)

Gros plan sur les sujets du monument. (Photo F. De Look)

La tombe de Charles (Karel ) Geudens, 21-04-1883 au 23-08-1914. (Photo F. De Look)

Au cimetière militaire de Champion, rangée O, tombe 3. (Photo F. De Look)

Une famille, deux destins et un hommage aux mitrailleurs de Criel-sur-Mer

 

Françoise Faulkner-Trine-Geudens

 

 

La guerre a éclaté en août 1914.

 

Hier, Charles Philippe Geudens  a quitté l’usine ou il est garnisseur.  Il travaillait à l’intérieur des voitures pour les rendre plus confortables.  Il a fait ses adieux à ses collègues.

Aujourd’hui, Il a déjà dit au-revoir à ses parents, et à ses six frères et soeurs. 

Sur le pas de la porte du 51 rue Bervoets à Anvers, il embrasse sa femme et son enfant. Il va rejoindre le 1er régiment de chasseurs à pied forteresse à la garnison du Fort d’Andoy, à Wierde, le 4 août 1914.  Il a 31 ans.  Il est simple soldat de deuxième classe.

Le 21 août 1914, commence le bombardement de ce Fort par les Allemands.  Ce bombardement durera trois jours d’enfer. Beaucoup en deviennent fous, d’autres meurent.  Charles Philippe est parmi les tués.  Dieu seul sait combien il a du souffrir physiquement et moralement.

Sa veuve reçoit  300 Francs pour ces dix-neuf jours passés au front.  On lui remet aussi la médaille de la Croix de Guerre avec palme le 21 juin 1923, décernée à son mari à titre posthume.  Elle doit signer  un reçu.

 
Charles Philippe est d'abord enterré dans une fosse commune à Loyers en bordure de la forêt de Limoy.  Il est ensuite réenterré au cimetière militaire de Boninne.
De nouveau déterré, il est transporté  au cimetière militaire de Champion  le 13 août 1923, et c’est là qu’il repose, rangée O, tombe 3. 

Son frère, Jean-Louis Geudens, de 11 ans son cadet, prend la relève.

C’est à son tour de faire ses adieux auprès de ses parents et de ses cinq frères et sœurs.  Il n’a que 19 ans, mais lui au moins est célibataire.  Il ne risque pas de laisser une veuve et un orphelin.

Il entre en service le 21 septembre 1914 et est immédiatement envoyé aux centres d’instruction de Montebourg puis de Fécamp.  Le 15 janvier 1915, il est nommé sergent et  est incorporé à la deuxième compagnie du premier régiment de carabiniers le 25 avril 1915. 


Premier régiment de Carabiniers.Mon grand-père est dans la première rangée debout, le quatrième à partir de la gauche avec la main du soldat immédiatement à sa gauche sur son épaule droite. (Photo Françoise Faulkner)

Il a plus de chance que son frère aîné: Le 6 septembre 1915, il est blessé au bras droit à Dixmude et est transporté à l’hôpital l’Océan de La Panne. Les docteurs hésitent longtemps  à amputer.  Mais, grâce à leur talent et à leur dévouement, son bras est sauvé. Cependant, des fragments de shrapnels y restent logés.


A l’hôpital l’Océan. (Photo Françoise Faulkner)

Vers la fin du mois de septembre, il est envoyé à l’hôpital Jeanne d’Arc à St Lo pour récupérer.  Une fois remis, début octobre, il est envoyé au centre de triage d’anciens militaires à Auvours, et le 9 décembre au centre d’instruction de mitrailleuse à Criel/s/mer.

 

C'est le moment de rendre ici hommage aux soldats belges qui ont perdu la vie durant leur instruction à Criel. De quoi sont décédés ces jeunes gens? De maladie ou d'accident? Difficile de le savoir mais les conditions de vie ne devaient pas être faciles pour les soldats soumis  à  un entraînement intensif!  En tout cas, si vous passez lors de vos vacances par Criel-sur- Mer, arrêtez-vous devant l'église et traversez la rue pour vous rendre dans le petit cimetière dans lequel reposent sept jeunes gens belges décédés pour leur patrie! Que ce petit article leur soit en tout cas un témoignage qu'ils n'ont pas été oubliés. Voici leurs noms: Noyon Maurice, Morren Pieter, Lebeau Louis, Vanderbeken Gustaaf, Verheyen Albrecht, Delhaye Arthur et Belien Théodorus.

Le lecteur intéressé pourra trouver de magnifiques photos du camp de Criel http://cartes.anciennes.de.criel.over-blog.com/categorie-830047.html )   

 

Mais fermons la parenthèse et revenons à Jean-Louis Geudens qui termine  avec succès sa période d'instruction à Criel et au terme de celle-ci rejoint le régiment de carabinier en mars 1916.

En avril 1917, il est nommé sergent fourrier.  Il reste au Premier Régiment de Carabiniers jusqu’au 11 novembre 1918 date à laquelle  il passe au corps des interprètes.


Jean-Louis Geudens. (Photo Françoise Faulkner)

 Il est démobilisé le 31 janvier 1919.  Contrairement à son aîné, il aura  passé 46 mois au front, à 75 Francs par mois, et 5 mois à l’arrière, à 50 Francs par mois.

Mais cela ne s’arrête pas là : Jean-Louis se consacre à la Fraternelle des anciens carabiniers d’Anvers dont il est le Vice-président de décembre 1932 à décembre 1936,  puis Président de décembre 1936 à sa mort à l’âge de 89 ans en novembre 1983.  Il recueille des fonds pour le nouveau monument dédié aux Carabiniers. Il assiste fièrement à de nombreuses cérémonies commémoratives. Et surtout, il se retrouve souvent avec ses compagnons d’armes. 


A la Fraternelle des anciens carabiniers d’Anvers. Mon grand-père est dans la deuxième rangée, quatrième à partir de la gauche. (Photo Françoise Faulkner)

Car l’amitié qui lie les soldats qui ont partagé les horreurs de cette guerre demeure très forte et éternelle.

Réunis 100 ans plus tard !

Jean-Louis Geudens et Jan-Baptist Verstraelen

En 2014, j’ai eu la grande surprise d’être contactée par Willy van Den Heuvel, membre de la famille de Jan-Baptist Verstraelen, Carabinier durant la Grande Guerre.

Après le décès de sa mère en 2004, Willy hérita d’une boîte contenant les décorations de Jan. Dans cette boîte il trouva aussi un objet d’art des tranchées: un étui de protection de boîte d’allumettes sur lequel figure le nom de J. Louis Guedens (sic) et de son régiment avec l’indication Yser, Dixmude. Souvent ces objets étaient fabriqués par des soldats blessés en arrière ligne. Il semble que Jan ait été un compagnon d’armes de mon grand-père. Il est aussi plus que probable que ces deux soldats blessés se soient retrouvés ensemble à l’hôpital de l’Océan à La Panne en 1915. Mon grand-père fut blessé à Dixmude, une des inscriptions sur l’étui, et la chronologie semble confirmer que Jan et Louis furent blessés en même temps. 




Willy a alors trouvé mon article sur le site des “Médecins de la Grande Guerre” au sujet de Jean-Louis Geudens (connu sous le nom de Louis).

Onderzoek naar mijn overgrootoom

JAN BAPTIST VERSTRAELEN

Karabinier WO I


          Bert Van Den Heuvel                                                                   februari 2014

INHOUD

1.      Inleiding                                                                                                              

2.      Beknopt overzicht van de loopbaan van Jan-Baptist Verstraelen ’14-’18

3.      Overzicht van de eretekens en eervolle vermeldingen                                        

4.      1ste en 3de karabiniers : hunne geschiedenis                                                          

5.      Op zoek naar J-Louis Guedens                                                                           

BIJLAGE 1: Tijdslijn

BIJLAGE 2: Kaarten en locaties

BIJLAGE 3: Reçu aankoop gulden boek

BIJLAGE 4: militair dossier

BIJLAGE 5: wat zit er in het kistje?

1.    Inleiding

Na het heengaan van onze beminde moemoe is het kistje van Jan-Baptist Verstraelen bij ons aanbeland. Deze oud strijder was 1 van de 3 inwonende nonkels in het gezin  van Moemoe. Helaas is Jan vrij vroeg gestorven ten gevolge van geelzucht op 29 juli 1955. Mijn oudste tantes moesten toen zelfs tijdelijk het huis uit om besmetting te vermijden.

Martinus Verstraelen (1853) & Maria Philomena Van Mirlo (1857), gehuwd in 1886

-     Joannes Baptista (9/10/1887)                     Jan Baptist, nonkel Jan

-        Anna Maria (1890)

-         Franciscus Joshephus (1891)                     Nonkel Sooi inwonend

-         Maria Catharina (1894)                             Overgrootmoeder

-         Joanna Philomena (1896)

-         Joannes Constantinus (1900)                    Nonkel Stan inwonend

Op de collectie dag WOI van zaterdag 7 september 2013 in de warande zijn we de spullen gaan laten registreren.

Er werd een dossier aangemaakt op Europeana 14-18, naar aanleiding van de 100ste verjaardag van het begin van den grooten oorlog. Hier is de inhoud van het kistje volledig te bewonderen. Het kistje van soldaat Jan Baptist Verstraelen

Al snel bleek dat het kistje, in tegenstelling tot wat we vermoedden, nogal wat interessante attributen bevat.

De brave man blijkt 8 frontstrepen vergaard te hebben.

Hij was gedecoreerd met 2 palmen en een zilveren Leeuw, wat zéér uitzonderlijk is voor een gewone soldaat. Willem Segers, die veteranenonderzoek doet voor het leger, had in 30 jaar maar 1 soldaat gezien met 1 palm meer. We hebben dus niet meer of minder dan een ware oorlogsheld in de familie. 

Hij was houder van het vuurkruis, wat normaal was voorbehouden voor beroepssoldaten met minimaal 10 jaar dienst. De frontsoldaten zijn daarin geregulariseerd. Ze hadden dan recht op een uitkering. Het vuurkruis is helaas verloren gegaan. Het gulden boek der vuurkaart is nog in bezit van Nonkel Jan Donckers, enige broer van moemoe, die nog steeds op de Grote Plaats in Wortel woont.

Op 29 januari 2014 zijn we het militair dossier gaan inkijken in het documentatiecentrum van het Koninklijk Legermuseum in het Jubelpark. (zie bijlage). Helaas zijn alle medische dossiers vakkundig vernietigd door het rijksarchief.

Enig opzoekwerk later is ons onderzoekje klaar voor een eerste rapport.

In de nabije toekomst gaan we nog het regimentsboek van de 3de Karabiniers van 1907 tot 1921 bestuderen in het documentatiecentrum en we zullen ook de plaatsen in de westhoek bezoeken waar Jan Verstraelen verbleven heeft. Wordt dus vervolgd…..

2.    Beknopt overzicht van de loopbaan van Jan-Baptist Verstraelen’14-‘18

Afdeling: 6de D.A. (Détachement d'Armée = legerafdeling)

Graad: soldaat 2de klas, stamboeknummer 71

Dossier: 6149726

Geboren: Wortel, 9 oktober 1887

1 augustus 1914         Present in de 2de compagnie van het 2de bataljon van de 3de karabiniers

17 september 1914     Overplaatsing naar 1ste karabiniers

Na amper 16 dagen waren al zoveel karabiniers gevallen dat een fusie tussen het 1ste en 3de regiment noodzakelijk was: “van 9 tot 12 september strijden de karabiniers met dapperheid te Wakkerzeel, Werchter en aan de hoeve Doremael. Helaas! De verliezen zijn zwaar en na die gevechten blijft er nauwelijks een voldoende effectief over om één regiment samen te stellen. Het 3de karabiniers wordt dan ook ontbonden” (bron: document reservekapitein CORVILAIN zie verder)

5 februari 1915           Naar het hospitaal overgebracht voor een kwetsuur opgelopen door en voor de dienst, met behoud van recht op frontstrepen.

10 oktober 1915         Vervoegt terug de 3de compagnie van het 2de bataljon van de 1ste karabiniers

20 december 1915      Naar het hospitaal overgebracht voor een kwetsuur opgelopen door en voor de dienst, met behoud van recht op frontstrepen.

8 april 1916                 Vervoegt terug de 2de compagnie van het 3de bataljon van de 1ste karabiniers

27 december 1916      Overplaatsing naar de 6de compagnie van de 3de karabiniers

20 februari 1917         Ambtshalve toewijzing aan het opleidingscentrum van Criel. (opleiding machinegeweren)

9 mei 1917                  Vervoegt terug de 6de compagnie van de 3de karabiniers

30 augustus 1917        Ondergebracht (gedetacheerd) in de transportafdeling van 6de legerafdeling

21 december 1917      Vervoegt terug de 6de compagnie van de 3de karabiniers

29 augustus 1918        Naar het hospitaal overgebracht voor een kwetsuur opgelopen door en voor de dienst, met behoud van recht op frontstrepen. (neergeschoten op 28 augustus)

20 september 1918     Vervoegt terug de 6de compagnie van de 3de karabiniers

21 januari 1919           Present bij de 6de compagnie van de 3de karabiniers

19 augustus 1919        Demobilisatie, verlof zonder wedde

Periode mobilisatie: 5 jaar en 18 dagen. (meer dan 60 maanden)

Uit de “vragenlijst betrekkelijk het vaststellen der rechten van den strijder op het voordeel der wet van 25 augustus 1920, die een blijk van dankbaarheid toekent aan de militairen van den oorlog 1914-

1918” van het strijdersfonds en bijhorend document van het ministerie van defensie blijken 52 maanden in aanmerking te komen voor een eenmalige vergoeding van 75 BEF/maand.

75 x 52=3900 BEF waarvan 300 BEF wordt afgetrokken vanwege “Begiftiging van 300 frank voor ’t herstel der haardstede van ’t comiteit <<hulp en bescherming>>”. Op formulierdatum van 7/11/1920 had Jan Verstraelen deze 300 BEF nog niet ontvangen.

Op de dossiermap is daarentegen weer sprake van 54 frontmaanden. Hier is gerekend tot 31 januari 1919. Ook hier staat vermeld dat de vergoeding slechts geldt voor 52 frontmaanden, dus tot en met november 1918.

Jan Verstraelen zal dit bedrag uiteindelijk wel ontvangen hebben want hij had positief geantwoord op de volgende vraag: “Begeert gij het aandeel van den strijder te ontvangen?”. Tja…

Bijlage n° 2434 van 12/09/1936                               

Antwerpen, 12 september 1936

3.    Overzicht van de eretekens en eervolle vermeldingen verkregen door de soldaat M. 1907 Jan Baptist Verstraelen, n° 133.71 mle

Eervolle Vermelding bij divisiedagorder van het leger op 17 mei 1918 (zilveren leeuw)

Dienstplichtige van 1907, gedurende 41 maanden aan het front, waar  hij zich steeds liet opmerken voor zijn moed en dapperheid. Tijdens de tegenaanval van 19 april 1918 in Sint-Joris bij Nieuwpoort is de tegenaanvaller binnen gedrongen in een zwaar bezette post, ondanks hevig vijandelijk vuur van infanterie en artillerie, met onverschrokkenheid en durf betrokken bij de krijgsgevangenneming van 17 Duitse Soldaten.

uit “de kroniek karabiniers 1914 – 1918”: 19/04: bij dageraad, na intense artillerievoorbereiding, ontketenden de Duitsers een geregelde aanval op de nieuwe stellingen van het 2de bataljon 3de Karabiniers bij de punten ‘Steenbakkerij’, ‘Nieuwendamme’ en de loopgraaf ‘de Eenden’. De karabiniersvoorposten werden terug getrokken. De vijand veroverde de loopgraaf ‘de Eenden’. Een tegenaanval door de 6de compagnie van Kapt Sancke herstelde de toestand: de pelotons van Lt Roulin en 1SgtMaj Rigaux sneden de terugtocht van de Duitsers af zodat er 17 krijgsgevangenen gemaakt werden. Zij behoorden tot het elitekorps van de Duitse marinefuseliers, tegenover de Belgen opgesteld sinds 1914. Het Belgische Groot Hoofdkwartier herademde. De storm was voorbij. Het 2de bataljon 3de Karabiniers ontving een bijzondere vermelding in de divisieorders: “… voor hun waakzaamheid en moed betoond bij de verdediging van het segment St Joris tijdens de periode van 16 tot en met 19 april…”. Het 3de regiment karabiniers verwierf voor zijn moedig en volhardend optreden tijdens de maanden maart en april 1918, het citaat ‘Nieuwendamme’ dat sinds 20/01/1919 het vaandel siert van 3de karabiniers.


Monument 3de karabiniers te Sint Joris (bij Nieuwpoort)

Eervolle Vermelding bij legerdagorder op 17 mei 1918 (palm) en gedecoreerd met het oorlogskruis.

Voor de moed en toewijding die hij toonde hij tijdens zijn lange aanwezigheid aan het front.

Eervolle Vermelding bij legerdagorder op 5 september 1918 (palm)

Voor zijn dapperheid en moed tijdens zijn 45 maanden van aanwezigheid aan het front en zijn morele kwaliteiten die hij tentoon spreidde op 28/08/1918 toen hij tijdens een aanval op een munitievoorraad op de eerste lijn werd neergeschoten.

uit “de kroniek karabiniers 1914 – 1918”: 28-29/09: Tijdens de nacht losten eenheden van 3de karabiniers eenheden af van 1ste karabiniers. Onverwacht kreeg men het bevel de hoeve ‘hond’ terug te nemen! Onder de leiding van Adjt Van Steenberghe (2de Bn 1ste K) vertrokken de karabiniers van Kapt Michiels (3de karabiniers) naar de hoeve. Deze was echter bezet en de karabiniers werden terug geslagen. Een nieuw aanvalsplan werd werd opgesteld om met de karabiniers van Flameng (2de Bn 1ste K) en in coordinatie met 3de karabiniers de hoeve te heroveren. De compagnie Flameng, reeds op weg naar de hergroeperingszone, toonde weinig enthousiasme. Toch konden enkele vrijwilligers worden bijeen gebracht en werd, onder leiding van de onvermoeibare Adjt Van Steenberghe, de hoeve heroverd.

Ø  Het is vrijwel zeker dat tijdens deze actie Jan Verstraelen werd neergeschoten.

Ijzermedaille 20/02/1919 Uitgereikt aan diegenen welke, tussen 17 en 31 oktober 1914, deel uitmaakten van het leger strijdend aan de IJzer en er uitmuntend gestreden hebben.

Overwinningsmedaille 21/01/1920 Uitgereikt aan allen die dienst deden in het gemobiliseerde leger tussen 1 augustus 1914 en 11 november 1918.

Oorlogsherrinneringsmedaille (Herdenkingsmedaille) 21/01/1920 Toegekend aan Belgische burgers die in de rangen van de Belgische strijdkrachten dienden gedurende de wereldoorlog en voldeden aan de criteria voor de overwinningsmedaille.

Militaire decoratie van de 2de klasse de dato 01/10/1919 (beslissing van de leiding van de 6de infanterie divisie van 31/03/1921). Uitgereikt aan onderofficieren en soldaten van de Belgische strijdkrachten ofwel voor trouwe dienst, ofwel voor moed of uitzonderlijke verdienste (artikel4).

ACHT frontstrepen (Commandant 6de infanterie divisie 05/03/1921). 1ste frontstreep voor 1ste frontjaar, vervolgens 1 frontstreep per 6 maanden aan het front met maximum van 8 strepen.

EEN kwetsuurstreep 19/09/1918

Kapitein-commandant Smeesters, Adjudant officier

Jan Verstraelen ontving later ook het vuurkruis. Deze medaille en de voornoemde palmen en leeuw zijn helaas verloren gegaan.

Het vuurkruis werd uitgereikt aan allen die de "Vuurkaart" (zie gulden boek der vuurkaarthouders, jg38-39, p441) hadden ontvangen (26 september 1936). Met andere woorden alle veteranen die aan het front onder vuur hadden gelegen. Dit kruis wordt gedragen na het IJzerkruis of IJzermedaille.

Houders der vuurkaart konden van diverse voordelen konden genieten. Zo verkregen ze 75 % korting op trein, tram en busvervoer in België. Op medisch vlak bezaten ze het recht om  gratis op consultatie te gaan naar een speciaal  aangestelde dokter  en kregen een fikse korting op (of gratis) de voorgeschreven medicatie. Hiervoor bestonden speciale formulieren, die ze moesten meenemen op doktersbezoek. De frontstrepen leverden (vanaf hun 45e jaar) een rente op, die driemaandelijks werd uitbetaald met een postassignatie, en het bedrag was uiteraard afhankelijk van het aantal strepen.

Voor het eerste jaar aan het front kreeg men een frontstreep, daarna om de 6 maand met een maximum van 8 strepen.

De eerste frontstreep was, na uitgebreid politiek gehakketak, 500 frank/jaar waard en elke volgende 250 frank/jaar. Deze uitkering werd overigens uitbetaald vanaf 45 jaar. Dit zou voor Jan vanaf oktober 1932 in voege moeten getreden zijn en volgende bedrag even weder berekend: 500 + 7x250 = 2.250 frank/jaar). (bron: masterproef Stefan De Bock, 2009, “erkenning voor onze helden van den ijzer?”)


Uit gulden boek der vuurkaart jg38-39, p441

4.    1ste en 3de karabiniers : hunne geschiedenis

Onderstaande is het originele document waarin we diverse noten hebben geplaatst en  de plaatsnamen hebben genummerd om de locaties later op een kaart te kunnen te kunnen prikken.

1e EN 3e KARABINIERS

__________________________________

HUNNE GESCHIEDENIS

Den 1n Augustus 1914 wordt het 1e Regiment Karabiniers door de aankomst der reservisten ontdubbeld om het 3e Karabiniers te vormen.

Bij den eersten uitval uit Antwerpen (1), op 24, 25 en 26 Augustus, zijn het de Karabiniers dier twee regimenten, die de voorhoede der 6e Legerdivisie uitmaken. ‘t Is de eerste maal dat zij vechten en allen vervullen heldhaftig hunne opdracht.

uit “de kroniek karabiniers 1914 – 1918”: Deze offensieve operatie was een ernstige en bloedige vuurdoop voor onze karabiniers die spijtig genoeg een te hoge prijs vroeg! Wij telden als verliezen een 15-tal officieren en 600  karabiniers

Van 9 tot 12 September 1914 strijden de Karabiniers met dapperheid te Wakkerzeel (2), Werchter (3) en aan de hoeve Doremael (4). Helaas! de verliezen zijn zwaar en na die gevechten blijft er nauwelijks een voldoende effectief over om één enkel regiment samen te stellen; het 3e Karabiniers wordt dan ook ontbonden.

uit “de kroniek karabiniers 1914 – 1918”: 11/09: het 2de bataljon 3de karabiniers kwam west van Wakkerzeel…

12/09: Bij vol daglicht (!) verplaatsten het 1ste en 2de bataljon 3de karabiniers zich naar voor, het 3de kwam in reserve bij hoeve dorremaal, … Deze bewegingen werden snel ontdekt en door de vijandelijke artillerie onder vuur genomen… het 2de bataljon werd hevig onder vuur genomen en moest ondanks felle weerstand terrein prijs geven.

13/09: ‘s avonds kantonneerden de Karabiniers na uitputtende en “natte” marsen te Lier. De verliezen bedroegen 25 officieren en 1400 karabiniers


Is hof ten Dormaal de hoeve Doremael / Dorremaal waarvan sprake in de teksten? Aangezien deze hoeve tegenwoordig een streekbrouwerij herbergt zullen we best eens ter plaatse een onderzoek in stellen.

Den 29n September strijdt het 1e Karabiniers nogmaals te Sneppelaar (5) en, den 7n October, te Berlaar (6)(het betreft hier Berlare, O-VL). Gedurende den slag aan den IJzer, zijn de Karabiniers, van den 20n October af, in ‘t gevecht gewikkeld te Oudstuivekenskerke (7), aan kilometerpaal 10 van den IJzer, en nemen zij deel aan den beruchten stormloop op de Bocht van Tervate (8).

Tijdens de heilige wacht langsheen den IJzer bezetten de Karabiniers, van 8-12-1914 tot 14-2-1915, den sector van Diksmuide (9); daarna, den 9n Maart, gaan zij over naar den sector Noordschoote-Steenstraat (10).

Het 1e Karabiniers verdedigt hardnekkig de vooruitgeschoven stelling van Drie-Grachten (11), en het IIIe bataljon neemt deel aan den slag van Steenstraat (12), bij wiens aanvang de Duitschers voor de eerste maal stikgassen gebruikten.

Na een zeer korte rust keeren de Karabiniers, van 6 Augustus tot 15 December 1915, terug in linie in den sector van Diksmuide (9), die zeer moorddadig is geworden ten gevolge van de verschrikkelijke bomgevechten.

Van 19 Januari tot 22 December 1916 organiseeren en bezetten de Karabiniers den sector van Nieuwkapelle (13). Op het einde van het jaar kan het 3e regiment Karabiniers, dank zij de aankomst van versterkingen, terug tot stand worden gebracht; daarna gaan de twee regimenten drie weken manœuvreeren in het Kamp van Mailly (14). Teruggekomen op ‘t front, gaan de Karabiniers, van 9 Februari tot 3 Mei, den gevaarvollen sector van Steenstraat-Het Sas (15) bezetten: zij beleven er een ellendige periode, ten gevolge van de vinnige koude van dien strengen winter en de lange wachtbeurten van 24 uren in de loopgraven van 1e linie, « loopgraven A » genaamd.

Zonder rust te hebben genoten gaan de Karabiniers op 4 Mei over naar den sector van Nieuwkapelle (13), waar zij zich onderscheiden door eene reeks verrassingsaanvallen op de vijandelijke stellingen van Woumen (16).

Na een korten rusttijd trekken zij terug naar de vuurlinie, in den belangrijken sector van Nieuwpoort (17), westeruiteinde van het westerfront der geallieerden.

Het 1e Karabiniers onderscheidt zich in den « Redan » van Nieuwpoort (17), terwijl de Karabiniers van het 3e regiment zich te Nieuwendamme (18) met roem overladen bij ‘t afweren van geweldige Duitsche aanvallen.

Den 9n Augustus 1918 gaan de Karabiniers in de sectors van Woesten (19) en Brielen (20) hunne plaatsen innemen voor het offensief.

Verscheidene verrichtingen worden met schitterende uitslagen bekroond: de vijandelijke posten der hoeven Denain (21), van den Hond (22) en Regina Cross (23) blijven in de handen der Karabiniers van het 1e regiment, terwijl die van het 3e zich meester maken van de hoeven Van Acker (24), Ferdinand (25) en « Bon Gîte » (26).

Bij het offensief in Vlaanderen rukken de Karabiniers, in een prachtigen stormloop op tegen de vijandelijke stellingen welke zij veroveren; zij onderscheiden zich vooral te Westroozebeke (27) en te Rumbeke (28). Tijdens het offensief van 19 October wordt Kolonel stafbrevethouder Bremer, Commandant van het 1e Karabiniers, gedood aan het hoofd van zijn dapper regiment.

Door hun heldhaftig gedrag tijdens den oorlog hebben de Karabiniers de groote eer verdiend voortaan den titel van « Karabiniers Prins Boudewijn » te dragen en hunne vaandels met den nestel der Leopoldsorde te versieren.

CORVILAIN,

Reservekapitein bij het 1e Karabiniers.

Marcel Corvelain (Waver 05/02/1895 – Hasselt 10/10/1953) werd als 19-jarige betrokken bij de Grote Oorlog en meldde zich als oorlogsvrijwilliger te Mechelen op 04/08/1914. Vroeg onmiddellijk opgenomen te worden in de rangen van de Karabiniers. Werd reservekapitein in 1934 en was een erkende weerstander tijdens de oorlog 1940-1945.

De kroniek karabiniers 1914-1918 beschrijft gedetailleerd de bewegingen van de diverse eenheden Karabiniers. Het rapport zou al te uitgebreid worden als we al deze gegevens zouden overnemen. We verwijzen aldus naar dit naslagwerk indien meer gedetailleerde informatie gewenst is.

5.    Op zoek naar J-Louis Guedens

Er zat een luciferdooshouder in het kistje dat werd gecatalogeerd als trench art (loopgravenkunst). Dit waren zaken die gemaakt werden door handige frontsoldaten met materialen die ze in de loopgraven vonden. Die werden dan verkocht voor wat zakgeld (aanvulling op hun hongerloontje) of om hun lief mee te imponeren. De man wiens naam op de houder stond (Jean-Louis Guedens) trachten we op te sporen.

Op het doosje staan volgende inscripties:

J-Louis Guedens

Yser

Dixmude

B115 2/III, dit een militaire postcode.

            B112: 1ste Karabiniers

            2: 2de bataljon

            III: 3de compagnie

Dit was de compagnie van Jan Verstraelen tijdens de fusie tussen 1ste en 3de karabiniers van 17/09/2014 tot 27/12/1916.

Enige terug te vinden karabinier die aan deze voorwaarden voldoet is sergant-kwartierchef Jean-Louis Geudens. Het is wel vreemd dat zijn naam verkeerd gespeld is, tenzij een dyslectische kompaan het doosje heeft gefabriceerd. Deze heer Geudens was trouwens ook gekwetst tijdens de eerste hospitalisatieperiode van nonkel Jan. Misschien hebben ze wel samen in het hospitaal van De Panne verbleven. We hebben intussen een eerste contact gelegd met zijn nabestaanden.



Uit gulden boek der vuurkaart jg 33-34, p408


 

 



© P.Loodts Medecins de la grande guerre. 2000-2020. Tout droit réservé. ©